Πού ποντάρει το ιστορικό όνομα της μουσικής την επιβίωσή του
Δεκάδες κορίτσια με τιάρες και αγόρια με σμόκιν, που φιλοδοξούν να γίνουν το επόμενο μουσικό αστέρι της Κίνας, βρίσκονται πάνω στη σκηνή και κοιτάζουν το πιάνο με ανοικτό το στόμα. Με μήκος σχεδόν τριών μέτρων και βάρος 450 κιλών, το γυαλιστερό μαύρο χρώμα του και την τιμή των 200.000 δολαρίων, το συναυλιακό πιάνο με ουρά Steinway & Sons D-274 είναι σχεδιασμένο να προκαλεί δέος.
Μεταξύ τους, ψιθυρίζουν ότι το πιάνο έχει έρθει από πολύ μακριά, από τη Γερμανία. Ή ότι μπορεί να σκοτώσει όποιον βρεθεί στο δρόμο του, εάν κυλήσει από τη σκηνή. Και ότι έχει τη δύναμη να μετατρέψει ακόμα και τον χειρότερο πιανίστα σε αντάξιο του Carnegie Hall.
«Όλοι θέλουν ένα Steinway», λέει ένα 13χρονο κορίτσι. «Αλλά κανείς μας δεν μπορεί να το πληρώσει».
Η Steinway, ένα από τις πιο αναγνωρισμένα brands μουσικών οργάνων, στρέφεται στην Κίνα, σε μια προσπάθεια να τονώνει τις αδύναμες πωλήσεις της. Για να επιτύχει, η εταιρία θα χρειαστεί πολύ περισσότερα από έξυπνο marketing. Θα πρέπει να αλλάξει τη νοοτροπία σε μια χώρα που κάποτε απέρριπτε τα πιάνα σαν μια μπουρζουά πολυτέλεια. Οι έμποροι της Steinway πρέπει να πείσουν τους πιο εύπορους πελάτες τους ότι τα πιάνα είναι μια καλή επένδυση. Πρέπει να δείξουν στους γονείς πόσα μπορεί να κερδίσουν εάν αγοράσουν ένα πιάνο που κοστίζει όσο ένα διαμέρισμα. Και πρέπει να προσελκύσουν τους μαθητές της μουσικής, οι οποίοι στρέφονται όλο και περισσότερο στα χαμηλού κόστους πλήκτρα και τα λεγόμενα smart πιάνο, που χρησιμοποιούν φώτα, iPads και άλλες τεχνικά εργαλεία για να μάθουν στους νεαρούς μουσικούς τα βασικά.
Αλλά και η Steinway, γνωστή για τη λεπτοδουλειά που κάνουν οι τεχνίτες της σε κάθε πιάνο, έχει μπει έστω και κάπως απρόθυμα στο παιχνίδι της ψηφιακής εποχής, με το νέο της, high-tech πιάνο Spirio.
Η Steinway ιδρύθηκε το 1853 σε ένα λοφτ του Μανχάταν από ένα Γερμανό μετανάστη και επιβίωσε όλα αυτά τα χρόνια πουλώντας πολυτελή πιάνο, φτιαγμένα εξ ολοκλήρου στο χέρι, στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Αλλά στη Δύση, εκείνοι που παίζουν πιάνο γίνονται όλο και λιγότεροι, ενώ τα ωδεία και οι συναυλιακοί χώροι μειώνουν τις παραγγελίες τους, με αποτέλεσμα τα καταστήματα με πιάνο να κλείνουν. Εν μέσω αβεβαιότητας για το μέλλον της, η Steinway πουλήθηκε πριν από τρία χρόνια σε μια επενδυτική εταιρεία του δισεκατομμυριούχου διαχειριστή hedge fund John Paulson.
Στην Κίνα, η Steinway βλέπει μια πιθανή νέα αγορά, καθώς οι γονείς της μεσαίας τάξης είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν μικρές περιουσίες για να καλλιεργήσουν τα μουσικά ταλέντα των παιδιών τους και να τα οδηγήσουν στην επιτυχία. Υπολογίζεται ότι στην Κίνα, περίπου 40 εκατ. παιδιά μαθαίνουν αυτή τη στιγμή πιάνο, την ώρα που στις ΗΠΑ δεν ξεπερνούν τα 6 εκατ.
Και η κυβέρνηση ενθαρρύνει τους μαθητές να μάθουν πιάνο, επενδύοντας στη μουσική παιδεία, καθώς ελπίζει να ξανακάνει την Κίνα μια υπερδύναμη του πολιτισμού.
Ανάμεσα στις πλουσιότερες οικογένειες της χώρας, οι τέχνες τείνουν να γίνουν σύμβολο του στάτους, καθώς στις εύπορες πόλεις, μεγιστάνες του real estate και στελέχη της τεχνολογίας αγοράζουν πιάνα Steinway, κάποια διακοσμημένα με διαμάντια ή φτιαγμένα με ξύλο από την Αφρική και την Ινδία για να συμπληρώσουν τις συλλογές τους από αυτοκίνητα Porsche και πίνακες του Picasso.
