Θα πρέπει να ξεκαθαρίσει εάν θα λογίζεται ως επιχειρηματική δραστηριότητα ή ως μια μορφή οικονομίας του διαμοιρασμού
ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΟΥ*
Η Πολιτεία οφείλει να αποφασίσει αν η βραχυχρόνια μίσθωση είναι μια επιχειρηματική δραστηριότητα ή μια μορφή της οικονομίας διαμοιρασμού και με βάση την απόφαση αυτή να θεσπίσει άμεσα το αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο.
Αν πρόκειται για επίσημη τουριστική δραστηριότητα, τότε θα πρέπει να προβλεφθούν συγκεκριμένες αυστηρές προδιαγραφές, ανάλογες με αυτές που ισχύουν για τις νόμιμες επιχειρήσεις τουριστικών καταλυμάτων, τόσο από πλευράς τεχνικών προδιαγραφών όσο και από πλευράς λειτουργικής οργάνωσης και στελέχωσης, προκειμένου να προστατεύονται η ποιότητα του τουριστικού προϊόντος της χώρας και ο υγιής ανταγωνισμός.
Εάν δεν πρόκειται για επιχειρηματική δραστηριότητα, τότε, πέραν των βασικών προδιαγραφών υγείας και ασφάλειας, θα πρέπει να συμπεριληφθούν συγκεκριμένοι χρονικοί και ποσοτικοί περιορισμοί στις μισθώσεις. Ειδικότερα ως προς τους ποσοτικούς περιορισμούς, σημαίνοντα ρόλο οφείλουν να διαδραματίσουν οι ΟΤΑ α’ βαθμού, που θα πρέπει να επιληφθούν της ευθύνης, κατόπιν απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, να ορίζουν τον μέγιστο αριθμό ακινήτων που θα μπορούν να εγγράφονται στο Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Μίσθωσης ανά δημοτικό διαμέρισμα. Σαφώς μια τέτοια απόφαση θα πρέπει να είναι προϊόν δημόσιας διαβούλευσης και να τεκμηριώνεται με βάση έγκριτες επιστημονικές μελέτες, οι οποίες να λαμβάνουν υπόψη τις τοπικές ανάγκες στο σύνολό τους.
Από την άλλη, η απουσία ενός αποτελεσματικού ελεγκτικού μηχανισμού έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη πολυάριθμων μη νόμιμων καταλυμάτων στις διαδικτυακές πλατφόρμες και επιβάλλει την αναγκαιότητα ανάπτυξης εντατικότερων ελέγχων και αυστηρότερων κυρώσεων.
Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιον: το ισχύον μοντέλο δεν κατορθώνει να δώσει λύση και δεν αποκλιμακώνει τα πολυδιάστατα προβλήματα που ανακύπτουν σε κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο και συχνά στρέφεται κατά της ίδιας της ποιότητας του τουριστικού προϊόντος της χώρας και της διαφύλαξης του υγιούς ανταγωνισμού. Οσο δεν θεσπίζεται ένα νομοθετικό πλαίσιο με σαφείς όρους, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε φαινόμενα ανεξέλεγκτης λειτουργίας της βραχυχρόνιας μίσθωσης, αύξησης των τιμών των ενοικίων, δυσκολίας στέγασης μόνιμων κατοίκων και φοιτητών, όπως και κρίσιμων κοινωνικών ομάδων (δάσκαλοι, ιατροί, εποχικοί πυροσβέστες κ.ά.), αλλοίωσης και υποβάθμισης του χαρακτήρα των γειτονιών, προσβάλλοντας την κοινωνική συνοχή και τον χαρακτήρα τους, ασκώντας περαιτέρω πίεση στις κατά τόπους υποδομές, μεταφορών και καθαριότητας εις βάρος των τοπικών κοινωνιών και κατ’ επέκταση των τουριστών.
*Αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, πρόεδρος του Τουριστικού Οργανισμού Πελοποννήσου και αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ (20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025)
