Η αλήθεια είναι ότι επικρατεί μια γενικότερη… σύγχυση με την ψηφιοποίηση της ελληνικής οικονομίας. Τα μεγάλα έργα για τον δημόσιο τομέα που παραμένουν ημιτελή και κανείς δεν γνωρίζει αν προλάβουν να παραδοθούν (και να πληρωθούν) στην ώρα τους αποτελούν την μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι η περίφημη ψηφιοποίηση των χιλιάδων επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα. Οι εταιρίες πληροφορικής που καταπιάνονται με το συγκεκριμένο αντικείμενο μιλούν για μια αγορά αξίας 400 εκατ. ευρώ, η οποία μπορεί να ξεπεράσει και το 1 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια. Και μάλιστα μια μικρή εισηγμένη του κλάδου εντόπισε καινούργιο πεδίο στο επιχειρηματικό λογισμικό, σε μια «παράλληλή» αγορά που υπολογίζει σε (άλλα;) 200-300 εκατ. ευρώ και έχει να κάνει με τη λεγόμενη εξωστρέφεια των επιχειρήσεων (τη διασύνδεση και την αλληλεπίδραση με τα οικοσυστήματαά τους, δηλαδή), ενώ η κύρια αγορά έχει να κάνει περισσότερο με την εσωτερική μηχανοργάνωσή τους.
Καλά όλα τούτα, αλλά ο καθηγητής του οικονομικού πανεπιστημίου που είπε προ ημερών ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν προγραμματίζουν ούτε τις… μισές επενδύσεις τις οποίες θα έπρεπε σε βάθος 3ετίας ανέτρεψε όλη αυτή την αισιοδοξία. Εν ολίγοις, τους είπε ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός μένει στη… μέση.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ (30 ΜΑΙΟΥ 2025)
