Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται αντιμέτωπη με μία πολυδιάστατη κρίση, η οποία αγγίζει πλέον τα χαρακτηριστικά μιας υπαρξιακής δοκιμασίας.
Σε δημόσια παρέμβασή του στο linkedΙn, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, ιδρυτής και πρόεδρος της Metlen Energy & Metals καθώς και επανεκλεγμένος πρόεδρος της Eurometaux, της ευρωπαϊκής ένωσης για τη βιομηχανία μη σιδηρούχων μετάλλων, επισημαίνει ότι η δυναμική της ευρωπαϊκής ενοποίησης έχει εξασθενήσει, ενώ η Ένωση εμφανίζεται να αντιδρά με καθυστέρηση και αναποτελεσματικότητα στις διεθνείς προκλήσεις.
Η επιβολή εμπορικών δασμών από τις ΗΠΑ, η υψηλή ενεργειακή επιβάρυνση των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και οι φορολογικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συνθέτουν ένα περιβάλλον αυξανόμενης πίεσης για τον παραγωγικό και εξαγωγικό τομέα.
Παράλληλα, η Ε.Ε. δίνει έμφαση στην αύξηση των αμυντικών δαπανών, χωρίς όμως να συνοδεύεται από ένα συνεκτικό αναπτυξιακό σχέδιο.
Κατά τον κ. Μυτιληναίο, η Ευρώπη οφείλει να επανατοποθετήσει στρατηγικά την οικονομική και γεωπολιτική της παρουσία, ώστε να αποφύγει μια παρατεταμένη φάση αποδυνάμωσης.
Ακολουθεί η ανάρτηση του κυρίου Μυτιληναίου στο linkedΙn:
Ο πιο επιτυχημένος ιστορικός κύκλος της Ευρώπης που ξεκίνησε με το σχέδιο Μάρσαλ το 1947 και την έναρξη της Ευρωπαϊκής ενοποίησης την δεκαετία του 1950, βρίσκεται πλέον στο πιο κρίσιμο σημείο του. Όλα δείχνουν ότι ο κύκλος αυτός βαδίζει γρήγορα προς το τέλος του και το πιο μεγάλο ερώτημα είναι, πού βαδίζει η Ενωμένη Ευρώπη.
Σήμερα, βιώνουμε απειλή για οριζόντιους δασμούς 30% από τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα ανατίμηση σχεδόν 15% του ευρώ έναντι του δολαρίου σε σχέση με την αρχή του έτους. Την ίδια ώρα, η ευρωπαϊκή βιομηχανία καλείται να γίνει πιο «ανταγωνιστική», όταν επιβαρύνεται με τριπλάσια τιμή ενέργειας (φυσικό αέριο και ρεύμα), σε σύγκριση με την Αμερική.
Πώς αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα συνδυαστικά προβλήματα, που απειλούν να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στην οικονομία γενικώς και στον υπερ-πολύτιμο εξαγώγιμο τομέα ειδικώς;
Με σχέδιο επιβολής οριζόντιου φόρου (με άγνωστο ύψος) στις επιχειρήσεις και επιβάρυνση με 14 δισ. ευρώ επιπλέον φόρου, στα καπνικά προϊόντα, προκειμένου να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός της!
Δυστυχώς, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι οι τιμονιέρηδες της ευρωπαϊκής πολιτικής μοιάζουν να μην αναγνωρίζουν πλέον την πραγματικότητα.
Σήμερα ο πόλεμος των δασμών που ανακοίνωσε ο Πρόεδρος Τραμπ απέναντι στην Ε.Ε. συμπίπτει με τον συνολικό επανεξοπλισμό των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, μια επιλογή που έχει ως κύριο στόχο την οριστική εγκατάλειψη της μόνιμης δημοσιονομικής λιτότητας, όπως την ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Οι αντιδράσεις ή μάλλον η απουσία τους στο επιθετικό μπαράζ του Τραμπ, με δασμούς που ανακοινώνονται πολλαπλασιάζονται και στη συνέχεια μειώνονται, αποτελούν από μόνα τους υποθήκες αποσταθεροποίησης.
Αφοσιωμένη σχεδόν αποκλειστικά πλέον στη γιγάντωση των αμυντικών δαπανών -που ή θα μείνει σχέδιο επί χάρτου ή θα υποβαθμίσει δραματικά το κοινωνικό κράτος, εάν δεν συνοδευτεί από ευρύτερη αναπτυξιακή δράση-, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εμφανίζεται να «διαπραγματεύεται» επί μήνες με τις ΗΠΑ μια αμοιβαία επωφελή εμπορική συμφωνία. Χωρίς όμως οποιοδήποτε απτό αποτέλεσμα, πέρα από την οργή που προκαλεί η καθυστέρηση στην άλλη πλευρά.
Στο μεταξύ, βαρύγδουπες δηλώσεις και συχνά επιθετικές «διαρροές», χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, προσπαθούν να διασκεδάσουν τη σκληρή πραγματικότητα.
Μέσα από τις κρίσεις η Ε.Ε. προχωρούσε πάντα προς τα εμπρός, ήταν η συμπύκνωση του βολονταρισμού της Ευρώπης. Ωστόσο, σήμερα η ενοποίηση έχει χάση την προωθητική της δυναμική. Η εντεινόμενη γεωπολιτική ανυπαρξία της Ευρώπης κινδυνεύει να γίνει ζευγάρι με την οικονομική και επιχειρηματική αποσάθρωση. Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές δυνατότητες, αλλά επειδή καταπνίγονται από ανεδαφικές γραφειοκρατικές πολιτικές και μονοδιάστατες ιδεοληπτικές εμμονές.
Που τελικά φανερώνουν ένα πράγμα: Αδυναμία κατανόησης των πραγματικών γεωπολιτικών και οικονομικών συνθηκών στην Ευρώπη, σε σχέση με τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο, παρότι σημειώνονται συνεχώς σοβαρά γεγονότα, αποκαλύπτοντας τις ανατροπές που συντελούνται.
Το πρώτο που πρέπει να κάνει άμεσα η Ευρώπη είναι να διαπραγματευτεί επειγόντως και αποτελεσματικά μια νέα εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ, με τις οποίες διατηρεί σοβαρό εμπορικό πλεόνασμα, αποφεύγοντας την κλιμάκωση και τις κούφιες απειλές.
Το δεύτερο, να υιοθετήσει τις προτάσεις Ντράγκι-Λέτα, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την εγκαθίδρυση μιας πραγματικά κοινής αποτελεσματικής αγοράς, αντί να εφευρίσκει νέους τρόπους για να επιβαρύνει τις επιχειρήσεις.
Ας μη γελιόμαστε, η από πολλού χρόνου αναμενόμενη υπαρξιακή κρίση της Ενωμένης Ευρώπης είναι ήδη εδώ. Είναι κρίση πολυεπίπεδη, που αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, τη γεωπολιτική επιδραστικότητα, την κοινωνική συνοχή, επιφέροντας σημαντικά πολιτικά αποτελέσματα, επικίνδυνα για το μέλλον της.
Δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί με ευχολόγια, ούτε με σπασμωδικές αντιδράσεις.
