Η απάντηση του Ιράν στα συντονισμένα πλήγματα των ΗΠΑ σε τρεις από τις κύριες πυρηνικές του εγκαταστάσεις αναμένεται να διαμορφώσει τη γεωπολιτική πραγματικότητα των επόμενων ημερών στη Μέση Ανατολή. Όπως αναφέρει το BBC, η Τεχεράνη έχει πλέον μπροστά της τρεις βασικές στρατηγικές επιλογές.
Η πρώτη επιλογή είναι η αποχή από κάθε άμεση αντίδραση. Μια τέτοια στάση πιθανόν θα μείωνε τον κίνδυνο νέων επιθέσεων από την Ουάσιγκτον και θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για επανεκκίνηση διπλωματικών επαφών. Ωστόσο, η μη αντίδραση ενδέχεται να έχει σοβαρό πολιτικό κόστος στο εσωτερικό του Ιράν, ειδικά μετά τις σκληρές δηλώσεις του ανώτατου ηγέτη Αγιατολάχ Χαμενεΐ περί «κατακλυσμιαίων συνεπειών» σε περίπτωση ξένης επίθεσης. Μια στάση παθητικότητας θα μπορούσε να θεωρηθεί αδυναμία, επηρεάζοντας τη σταθερότητα του καθεστώτος στο εσωτερικό.
Η δεύτερη επιλογή είναι η άμεση και δυναμική απάντηση. Το Ιράν διατηρεί ένα αξιόλογο οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων και πιθανές επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις ή ναυτικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή δεν μπορούν να αποκλειστούν. Μια τέτοια ενέργεια θα έστελνε μήνυμα αποφασιστικότητας, αλλά ταυτόχρονα θα αύξανε δραματικά τον κίνδυνο ευρείας στρατιωτικής σύγκρουσης με τις ΗΠΑ.
Η τρίτη επιλογή είναι μια καθυστερημένη απάντηση. Η Τεχεράνη θα μπορούσε να περιορίσει προσωρινά τη ρητορική της και να περιμένει μέχρι να εκτονωθεί η ένταση, για να προβεί σε αιφνιδιαστικό χτύπημα σε μεταγενέστερο χρόνο, όταν οι αμερικανικές δυνάμεις δεν θα βρίσκονται σε ύψιστη επιφυλακή.
Τα επόμενα 24ωρα θεωρούνται κρίσιμα. Εάν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, δηλώσει ότι επετεύχθη ο στρατηγικός στόχος των επιχειρήσεων κατά του Ιράν και διακόψει τις επιθέσεις, τότε υπάρχει περιθώριο αποκλιμάκωσης. Σε μια τέτοια εξέλιξη, το Ιράν έχει ήδη προαναγγείλει ότι θα σταματήσει τις επιθέσεις του κατά του Ισραήλ, κλείνοντας έτσι έναν σύντομο αλλά εξαιρετικά έντονο πολεμικό κύκλο διάρκειας εννέα ημερών.
Αντιθέτως, εάν δεν υπάρξει σήμα λήξης από την ισραηλινή πλευρά και η Τεχεράνη απαντήσει στρατιωτικά – είτε άμεσα είτε μέσω συμμάχων της, όπως οι Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα – τότε η περιοχή μπορεί να οδηγηθεί σε μια νέα, ευρύτερη φάση σύγκρουσης.
Η κατάσταση παραμένει ρευστή, με τις επιλογές να βαραίνουν ιδιαίτερα την Τεχεράνη, ενώ όλη η περιοχή παρακολουθεί με ανησυχία την έκβαση.
