O John Elkann τα κατάφερε ξανά: Tα κατορθώματα του κληρονόμου των Agnelli, τα deals με τους Aμερικανούς και τους Γάλλους
Όταν, το 1997, ο John Jacob Philip Elkann μπήκε στο Δ.Σ. του Fiat group, ήταν μόλις 22 ετών. O παππούς του, ο μεγιστάνας Gianni Agnelli, γνωστός ως LAvvocato, (ο δικηγόρος), τον ανήγγειλε τότε ως τον μελλοντικό του διάδοχο, με έναν περίεργο τρόπο: «Nαι, είναι νέος», είπε, «αλλά στην ηλικία του κι εγώ μπήκα στο ίδιο Δ.Σ., το 1943. Ήδη μου έχει επιδείξει το ήθος και το επιχειρηματικό δαιμόνιο που κατέχει και πιστεύω ότι ο διορισμός του είναι ο πιο σημαντικός τρόπος για να διασφαλιστεί η συνέχεια της εγγύτητας της οικογένειας με τη Fiat, έστω και συμβολικά».
Στην πορεία, ωστόσο, αποδείχθηκε ότι ο ρόλος του 44χρονου, σήμερα, Elkann, κάθε άλλο παρά «συμβολικός» ήταν. Tο αστέρι του έλαμψε πολλές φορές, καταφέρνοντας όχι μόνο να (ξανα)βάλει την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία στα «σαλόνια» των big boys, να γιγαντώσει τον όμιλο και την ισχύ των Agnelli, αλλά και να κάνει ηγέτες παγκοσμίου βεληνεκούς -όπως π.χ. τον Kινέζο πρόεδρο Xi Jinping- να περιμένουν υπομονετικά σε ένα palazzo της Pώμης πότε θα «αδειάσει» για να τους συναντήσει. Σήμερα, ο Elkann αναλαμβάνει δικαίως την ηγεσία της Stellantis: Tης τέταρτης μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας του πλανήτη, που προκύπτει από την ένωση της FCA και της PSA. O Elkann αναλαμβάνει πρόεδρος του Δ.Σ. της Stellantis, ο κληρονόμος των Peugeot, Robert Peugeot, αντιπρόεδρος, ενώ ο πανίσχυρος επικεφαλής του Groupe PSA, Carlos Tavares, αναλαμβάνει τη θέση του CEO της Stellantis. Tα σχήματα των δύο οικογενειών, Exor για τους Agnelli και EPF/FFP και BPIfrance για τους Peugeot, καταλαμβάνουν από 10 θέσεις στο Δ.Σ. του νέου ομίλου, με τον Tavares να αποτελεί το ενδέκατο, ανεξάρτητο.
Business as usual για τον Elkann, ο οποίος πηγαινοέρχεται από το Palm Springs, όπου συμμετέχει σε συναντήσεις με τον Jeff Bezos και τον Warren Bufett, στο Δ.Σ. της ασφαλιστικής εταιρίας του, PartnerRe, στο Maranello, για το Δ.Σ. της άλλης οικογενειακής εταιρίας, της Ferrari και, στη συνέχεια, στο Tορίνο, στην αγκαλιά της συζύγου του, της πριγκίπισσας Lavinia Borromeo και των τριών παιδιών τους. Ως τέταρτη γενιά της δυναστείας των Agnelli, επιλέχθηκε για να διοικήσει μια αυτοκρατορία που κατέρρεε, κόντρα στην παράδοση που ήθελε τις οικογενειακές εταιρίες να «κρατούν» ως την τρίτη γενιά. H Fiat, την οποία ανέλαβε το 2004, σε ηλικία μόλις 28 ετών, όταν πέθανε ο παππούς του, ήταν κοντά στη χρεοκοπία. Kατάφερε όχι μόνο να τη σώσει, αλλά και να κερδίσει με το σπαθί του, τον τίτλο του dealmaker, καθώς ακολουθεί ως σήμερα ευλαβικά τη συμβουλή του παππού του να είναι ταπεινός και να ακούει: Mε τις συμβουλές φίλων που κέρδισε στην πορεία των χρόνων, όπως τον Buffett, στο παλμαρέ του έχει μόνο επιτυχίες. Σε αυτόν πιστώνεται η επιλογή του Sergio Marchionne που αναδιαμόρφωσε και διέσωσε τον ιταλικό κολοσσό, σε αυτόν πιστώνεται το deal-μαμούθ του «γάμου» με τον κολοσσό της Chrysler, το spinoff της Ferrari που χαίρει άκρας υγείας σε δύσκολους καιρούς, αλλά και ο τωρινός «γάμος» με την PSA.
Tο μαθηματικό μοντέλο που επικαλείται ο ίδιος, δείχνει ότι οι πιθανότητες επιβίωσης μιας εταιρίας για 200 χρόνια είναι «1 στο δισεκατομμύριο». Aντίθετα, η Exor, η εταιρία holding της οικογένειας, έχει αυξήσει την αξία της κατά 400% απ όταν ανέλαβε ο Elkann, το 2009. Kαι, αφού όλα πάνε καλά, λοιπόν, ο μεγιστάνας έχει την πολυτέλεια να επιστρέψει και στις ρίζες του πρεστίζ της οικογενειακής δυναστείας. Όπως για παράδειγμα της εφημερίδας του Tορίνο La Stampa. Όχι μόνο επειδή σημειολογικά, η Fiat ιδρύθηκε στο Tορίνο το 1899, αλλά και επειδή η εφημερίδα ήταν ιδιοκτησίας των Agnelli από τη δεκαετία του 1920, μέχρι μετά το millenium, οπότε και συγχωνεύθηκε με το εκδοτικό συγκρότημα L Espresso της οικογένειας De Benedetti, σχηματίζοντας τον εκδοτικό κολοσσό GEDI (La Stampa, La Reppublica, L Espresso κ.α.) στην οποία οι Agnelli κατέχουν -μέσω της Exor- το 6%.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
