Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναγνωρίσει τρεις διαφορετικές κατηγορίες εμφιαλωμένου νερού. Kαθεμία από αυτές πρέπει να τηρεί κάποιες συγκεκριμένες προδιαγραφές. Διευκρινίζεται ότι κάθε άλλος προσδιορισμός στο εμφιαλωμένο νερό απαγορεύεται (π.χ. ιαματικό, θεραπευτικό, φυσικό μεταλλικό νερό πηγής κ.ά.).
Επιτραπέζιο νερό
- Advertisement -
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται να είναι οποιασδήποτε προέλευσης (π.χ. από γεώτρηση, από λίμνη, από ποτάμι, ακόμη και αφαλατωμένο νερό θάλασσας). Το επιτραπέζιο νερό μπορεί να έχει υποστεί κάποια διαδικασία απολύμανσης, προκειμένου η σύστασή του να είναι σύμφωνη με την αντίστοιχη κοινοτική οδηγία για το πόσιμο νερό. Δηλαδή, πρακτικά η σύσταση του επιτραπέζιου νερού είναι ίδια με αυτό της βρύσης.
Φυσικό μεταλλικό νερό
- Advertisement -
Το φυσικό μεταλλικό νερό έχει αποκλειστικά υπόγεια προέλευση και εμφιαλώνεται επί τόπου στην πηγή προέλευσής του (συνήθως γεώτρηση). Οι κοινοτικές οδηγίες απαγορεύουν οποιαδήποτε κατεργασία ή απολύμανση στο φυσικό μεταλλικό νερό. Η υπόγεια προέλευση του φυσικού μεταλλικού νερού, καθώς και η απαγόρευση οποιασδήποτε δραστηριότητας σε ικανοποιητική απόσταση γύρω από τη γεώτρηση εξασφαλίζουν την προστασία του από τα μικρόβια. Η σύστασή του μπορεί να περιέχει διάφορα μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως το μαγνήσιο, το ασβέστιο, το κάλιο κ.λπ.. Η μόνη επεξεργασία που επιτρέπεται στο φυσικό μεταλλικό νερό είναι η αφαίρεση ή η προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα, οπότε το νερό χαρακτηρίζεται ανάλογα ως «φυσικά ανθρακούχο», «με προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα» ή «ενισχυμένο με αέριο της πηγής».
Νερό πηγής
Το νερό πηγής είναι η ενδιάμεση κατηγορία ανάμεσα στο επιτραπέζιο και φυσικό μεταλλικό νερό. Το νερό πηγής μοιάζει με το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι έχει οπωσδήποτε υπόγεια προέλευση, σταθερή σύσταση, δεν υφίσταται καμία διαδικασία απολύμανσης και εμφιαλώνεται πάντα στην πηγή προέλευσής του. Διαφέρει, όμως, από το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι η σύστασή του δεν ακολουθεί αυτή του φυσικού μεταλλικού νερού, αλλά του επιτραπέζιου. Αυτό σημαίνει ότι το νερό πηγής δεν είναι πλούσιο σε κάποιο μεταλλικό στοιχείο (π.χ. μαγνήσιο, ασβέστιο), ούτως ώστε να χαρακτηριστεί μαγνησιούχο, ασβεστούχο κ.τ.λ.. Πάντως, το πιθανότερο είναι να δούμε το χαρακτηρισμό «νερό πηγής» σε κάποιο εισαγόμενο νερό, δεδομένου ότι τα εμφιαλωμένα ελληνικά νερά ανήκουν είτε στα φυσικά μεταλλικά είτε στα επιτραπέζια.
Πηγή: zougla.gr
