Το διοικητικό συμβούλιο δεν δεσμεύεται εκ των προτέρων για συγκεκριμένη πορεία των επιτοκίων. Με αυτή τη διευκρίνιση έκλεινε το κείμενο των μελών της ΕΚΤ για την όγδοη σερί μείωση από την ΕΚΤ. Ακόμα μία, κατά 25 μονάδες βάσης, με το κύριο (διευκόλυνση αποδοχής καταθέσεων στο 2% από 4% πριν από έναν χρόνο). Στο συγκεκριμένο κείμενο η λέξη αβεβαιότητα αναφερόταν δέκα φορές -περισσότερες από οποιοδήποτε άλλο-, εγείροντας εύλογα ερωτήματα για το αν ο κορυφαίος θεσμός της Ευρώπης διαθέτει σαφή ορίζοντα και επαρκείς μηχανισμούς διαχείρισης μιας κρίσης, που μόνο αφελείς/ή αδαείς περί των οικονομικών θεωρούν πως έχει παρέλθει, επειδή στις αγορές επικρατεί νηνεμία.
ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ
Η μόνη απόφαση που έλαβαν τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου -και όχι ομόφωνα- ήταν της νέας μείωσης των επιτοκίων, κίνηση προεξοφλημένη, ενσωματωμένη από τους traders τόσο στις αγορές μετοχών όσο κρατικού χρέους/ομολόγων. Ουδεμία αντίδραση, ακριβώς επειδή είχε θεωρηθεί δεδομένη σε μια συγκυρία που το κόστος χρήματος συνδυαστικά με τη διεθνή ανισορροπία που προκαλεί η δασμολογική πολιτική των ΗΠΑ πιέζει όλο και πιο ασφυκτικά την ευρωπαϊκή οικονομία, τις επιχειρήσεις, την κοινωνία.
Σε αυτή τη συγκυρία, και ενώ η κλεψύδρα για την 9η Ιουλίου αδειάζει -καταληκτική ημερομηνία που, σύμφωνα με τον Τραμπ, θα ενεργοποιηθούν οι δασμοί για τις εισαγωγές ευρωπαϊκών προϊόντων στις ΗΠΑ (εκτός εάν κάνει και νέα… ντρίπλα)-, στα δύο κύρια κέντρα διοίκησης της Ευρώπης (Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη) διαπιστώνουν την ένδεια της πολιτικής τους. Τους αρχικούς λεονταρισμούς των Ευρωπαίων ηγετών διαδέχονται η επιφυλακτικότητα, η προσγείωση των προσδοκιών για την έκβαση της διαπραγμάτευσης με τη διοίκηση της Ουάσινγκτον. Από τα φληναφήματα για αμυντική αυτονομία της Ευρώπης, τεχνολογική απεξάρτηση, ενεργειακή αυτάρκεια κ.ά., στις προσεκτικές προειδοποιήσεις ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Πρωτοσέλιδα της «βίβλου» των «Financial Times» καταδεικνύουν ακριβώς αυτή τη μύχια ανησυχία των ηγετών.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ
Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, D-Day η 9η Ιουλίου, με ενδιάμεσα ορόσημα όπου θα κριθούν πολλά. Στις 15-17 η διάσκεψη του G7 στον Καναδά, στις 24-26 η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Χάγη, με γνωστές τις διακηρυγμένες θέσεις Τραμπ. Ο χρόνος κυλά και στη Φρανκφούρτη γνωρίζουν πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να συντονιστούν κυβερνήσεις 27 χωρών, να εκφραστούν με ενιαία «φωνή» και κοινή γραμμή-αντίλογο στην Ουάσινγκτον, όταν τα συμφέροντα της καθεμίας είναι τόσο αντικρουόμενα με της άλλης.
Αβεβαιότητα σύμφωνα με τα μέλη της ΕΚΤ, που έμμεσα παραδέχονται ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν την τιμολόγηση του βασικού οικονομικού εργαλείου της ευρωπαϊκής οικονομίας, τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο. Η επικεφαλής της τράπεζας άφησε να εννοηθεί ότι θα ακολουθήσει άλλη μία -τελευταία- μείωση, κίνηση που θα εξαρτηθεί από τις συνθήκες, τον πληθωρισμό κ.λπ. Ενδεχομένως το βασικό επιτόκιο να μειωθεί και στο 1,75%, στην προσπάθεια της Φρανκφούρτης να αμβλυνθεί το κόστος χρήματος. Το τι θα σήμαινε αυτό για τις εξαγωγές των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, ενόσω Ουάσινγκτον – Πεκίνο προετοιμάζονται για την «τελική παρτίδα», δεν χρειάζεται ανάλυση, ο νοών νοείτω… Η Γαλλίδα, όμως, είπε και το άλλο, πως δηλαδή δεν είναι σε θέση να κάνει την παραμικρή πρόβλεψη για το ενδεχόμενο αλλαγών στην πολιτική της, εκτός αν συμβούν εξελίξεις που η ίδια δεν μπορεί να γνωρίζει ποιες θα μπορούσε να είναι, μπίνγκο…
Σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, συγκεκριμένα μέσα εγείρουν ζήτημα μετακίνησης της Λαγκάρντ. Αλλο την προορίζει για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ -διάδοχο του Κλάους Σβαμπ-, μετά την «παραίτησή» του λόγω καταγγελιών, νομικών εκκρεμοτήτων κ.λπ., άλλο τη θέλει για την ηγεσία της γαλλικής Δεξιάς. Η ίδια διαψεύδει τα σενάρια, υποστηρίζοντας πως είναι πλήρως αποφασισμένη να εκπληρώσει την αποστολή της και είναι αποφασισμένη να ολοκληρώσει την θητεία της (λήγει σε 2,5 χρόνια). Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως η Κριστίν Λαλουέτ (όπως ήταν το αρχικό επώνυμό της) έχει παραιτηθεί πρόωρα και στο παρελθόν: Το 2019 άφησε τη θητεία της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να αναλάβει επικεφαλής στη Φρανκφούρτη, διαδεχόμενη τον Μάριο Ντράγκι. Ομως, επειδή scripta manent και τότε (2018) σε συνέντευξή της («Financial Times») είχε διαψεύσει δημοσίως πως ενδιαφερόταν για την προεδρία της ΕΚΤ.
Εικοτολογία για ενδεχόμενη… απόδραση της Γαλλίδας, ενδεχομένως όχι και τόσο άσχετη με τη νέα παρέμβαση Τραμπ, προαναγγέλλοντας πως σύντομα θα ανακοινώσει τον επόμενο επικεφαλής της Fed. Η θητεία του Τζερόμ Πάουελ ολοκληρώνεται το 2026, με το όνομα του Κέβιν Γουόρς πρώτο στην ατζέντα των υποψηφίων, με το «πνευματικό παιδί» των Σκοτ Μπέσεντ, Στάνλεϊ Ντρακενμίλερ.
Την ώρα που στις Βρυξέλλες δεν έχουν καν αποφασίσει εάν και πώς θα υλοποιήσουν τις προτάσεις Ντράγκι – Λέτα για την ουσιαστική ενοποίηση της εσωτερικής αγοράς της Ε.Ε. Ούτε καν να μειώσει τους έμμεσους, εσωτερικούς δασμούς που η Κομισιόν επιβάλει στα ίδια της τα μέλη.
«Βόμβες» Ντράγκι για το πώς «χαντάκωσε» η Κομισιόν την οικονομία
Με ένα άρθρο-καταπέλτη στους «Financial Times» (15/2) ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ «ξεγύμνωνε» τη γραφειοκρατία της Ευρώπης και την Κομισιόν, εξηγώντας με απλό τρόπο πώς με τη στρατηγική της «χαντάκωσε» την οικονομία της γηραιάς ηπείρου και «έπνιξε» κάθε προσπάθεια να αναπτυχθεί η καινοτομία. Οπως εξηγούσε ο Mr Whatever it Takes, από τα πολυτελή γραφεία τους στις Βρυξέλλες δημιούργησαν ένα πολυδαίδαλο πλέγμα κανόνων, με υψηλούς εσωτερικούς φραγμούς και ρυθμιστικά εμπόδια, που αποδείχτηκε πολύ πιο επιζήμιο για την ανάπτυξη από οποιοδήποτε δασμό θα μπορούσαν να επιβάλουν οι ΗΠΑ. Από την εποχή Μπάιντεν ακόμη. Δεν είναι τυχαίο πως, σύμφωνα με το ΔΝΤ, υπολόγιζε ότι ισοδυναμούν με 45% στη μεταποίηση και 110% (!) στις υπηρεσίες. Κι εμείς συζητάμε για το εάν θα βάλει 25% δασμούς ο Τραμπ… Εξηγούσε, δε, πως με τις ενέργειές της η Κομισιόν «χτυπά» τους κλάδους που παράγεται το 70% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΦΥΛΛΟ 12/6/2025)
