Δεν υπάρχει πλέον αποζημίωση για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους για το «νεκρό» διάστημα που δεν εργάζονται, σύμφωνα με απόφαση του Εργατικού Τμήματος του Αρείου Πάγου.
Η νομοθεσία και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων, αναφέρουν ότι τόσο κατά τη διάρκεια λειτουργίας των ξενοδοχείων όσο και κατά τη «νεκρή» περίοδο, απόλυση ξενοδοχοϋπαλλήλου είναι δυνατή μόνο κατόπιν καταβολής της νόμιμης αποζημίωσης.
Παράλληλα, προβλέπεται ότι η αποζημίωση υπολογίζεται βάσει «των κατά μέσο όρο αποδοχών της αμέσως προηγούμενης εργασίας» και ότι «στην καταγγελία θα υπολογίζεται ως χρόνος εργασίας ολόκληρος ο χρόνος που διανύθηκε από την πρόσληψη στο ξενοδοχείο».
Να διευκρινισθεί ότι οι συμβάσεις εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων εποχικής λειτουργίας είναι ορισμένου χρόνου, δηλαδή λύονται οι συμβάσεις μόλις παρέλθει η περίοδος λειτουργίας του ξενοδοχείου.
Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι επαναπροσλαμβάνονται κατά τη νέα περίοδο, εφόσον ο εργαζόμενος δηλώσει εγγράφως ότι επιθυμεί να απασχοληθεί.
Οι αρεοπαγίτες όμως υπογραμμίζουν στην επίμαχη απόφασή τους ότι «εάν κατά τη νεκρή περίοδο καταγγελθεί από την εποχιακώς λειτουργούσα ξενοδοχειακή επιχείρηση, η σύμβαση εργασίας ξενοδοχοϋπαλλήλου, ο οποίος είχε τηρήσει τις για την επαναπρόσληψή του κατά την επόμενη περίοδο απαιτούμενες διατυπώσεις, οφείλεται στον τελευταίο προβλεπόμενη αποζημίωση για απροειδοποίητη καταγγελία της σχέσεως εργασίας».
Το ύψος της αποζημίωσης
Οι δικαστές τονίζουν στη συνέχεια: «Για τον καθορισμό όμως του ύψους της αποζημιώσεως αυτής λαμβάνεται υπόψη μόνο το χρονικό διάστημα που απομένει μετά την αφαίρεση, από τον -μετά την αρχική πρόσληψη- συνολικό χρόνο υπηρεσίας του απολυομένου, του χρόνου των νεκρών περιόδων, κατά τη διάρκεια των οποίων η σχέση εργασίας διακοπτόταν και ο μισθωτός μπορούσε να απασχοληθεί σε άλλο εργοδότη».
