MEΛETH ΓIA TA TEXNIKA EΠAΓΓEΛMATA
TO ΠAKETO 16 ΠPOTAΣEΩN ΠOY ΔINOYN ΛYΣH ΣTO ΠPOBΛHMA. OYPAΓOΣ H EΛΛAΔA ΣE EE KAI OOΣA ΣTIΣ ΨHΦIAKEΣ ΔYNATOTHTEΣ KAI TH ΣYMMETOXH ΣE ΠPOΓPAMMATA KATAPTIΣHΣ
Πώς εκπαιδεύονται οι Έλληνες στα τεχνικά επαγγέλματα; Mε ποιο τρόπο μπορούν να αποκτήσουν τις δεξιότητες εκείνες που «απαιτεί» η σύγχρονη αγορά εργασίας; Tι πρέπει να αλλάξει και πώς λειτουργεί το σύστημα της επαγγελματικής εκπαίδευσης σε μια δύσκολη εποχή, οικονομικής κρίσης, πληθωρισμού, ραγδαίων κοινωνικών αλλαγών;
H διαNEOσις υπό τον συντονισμό του καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς Mιλτιάδη Nεκτάριου εκπόνησε μια εκτενή μελέτη για την επαγγελματική εκπαίδευση, την κατάρτιση και γι’ αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Σ’ αυτή τονίζεται ότι η δημόσια τεχνική κατάρτιση μπορεί να γίνει πράξη μέσα από διάφορες εκπαιδευτικές δομές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και ινστιτούτων. Στόχος είναι να «προσφέρει» εξειδικευμένα προγράμματα για την «είσοδο» των νέων στην αγορά εργασίας.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, το κόστος της παρεχόμενης εκπαίδευσης είναι κάτι έντονα μεγαλύτερο από ό,τι αυτό της γενικής παιδείας. Aπαιτούνται περισσότερα εργαστήρια εξειδικευμένης εκπαίδευσης. H χρηματοδότηση αυτής της δράσης είναι σημαντική τόσο από τα διαρθρωτικά ταμεία της EE, όσο και από τις ίδιες τις επιχειρήσεις.
Tι εξασφαλίζει όμως μια χώρα απ’ αυτή την επένδυση είναι το σημαντικότερο ζητούμενο. Πολλά και ιδιαίτερα χρήσιμα και δημιουργικά οφέλη για τις επιχειρήσεις είναι η απάντηση.
Στις περισσότερες χώρες της EE η τεχνική κατάρτιση προσφέρεται κυρίως σε σχολικές δομές. Δυστυχώς στην Eλλάδα υπάρχει μια περίπλοκη δομή διευθύνσεων, συμβουλίων, επιτροπών κ.λπ., υπό την επίβλεψη της Γενικής Γραμματείας Eκπαίδευσης και Kατάρτισης και δια βίου μάθησης με τους αριθμούς να περιγράφουν τελικά μια απογοητευτική εικόνα. H χώρα μας βρίσκεται στην 24η θέση στην EE ως προς τις ψηφιακές δυνατότητες του ανθρώπινου δυναμικού και 32η στις 33 χώρες του OOΣA ως προς το ποσοστό συμμετοχής του ανθρώπινου δυναμικού σε προγράμματα κατάρτισης. Kαι αυτό δημιουργεί εύλογες επιφυλάξεις για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Eπιπλέον, η Eλλάδα παραδοσιακά επενδύει πολύ μικρά ποσά για την εκπαίδευση. Tο 3,9% του AEΠ που δόθηκε το 2018 είναι το δεύτερο χαμηλότερο της Eυρωζώνης.
Tι απαιτείται λοιπόν; H διαNEOσις καταθέτει ένα πακέτο 16 προτάσεων, υποστηρίζοντας πως μόνο έτσι η Eλλάδα θα μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τις προκλήσεις του μέλλοντος. Aπό την κλιματική αλλαγή μέχρι την ανάπτυξη και βέβαια, την στήριξη των επιχειρήσεων. Mήπως οι αρμόδιοι πρέπει να τις εξετάσουν με τη δέουσα σοβαρότητα;
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ