Αμερικάνοι επιστήμονες αναφέρουν ότι τα δορυφορικά δεδομένα δείχνουν ότι η κάλυψη του πάγου της Αρκτικής φέτος συρρικνώθηκε στο δεύτερο χαμηλότερο επίπεδο από τότε που ξεκίνησε η σύγχρονη καταγραφή στατιστικών δεδομένων στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Επιστήμονες και ερευνητές της NASA στο Εθνικής Υπηρεσίας Δεδομένων Χιονιού και Πάγων των ΗΠΑ του Πανεπιστημίου του Κολοράντο Μπόλντερ (NSIDC) ανέφεραν τη Δευτέρα ότι η ανάλυση των δορυφορικών δεδομένων δείχνει ότι οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής είχαν φέτος εμβαδόν 3,74 εκατ. τετραγωνικών χλμ. στις 15 Σεπτεμβρίου. Είναι η δεύτερη φορά στη 40χρονη ιστορία της καταγραφής τους που οι πάγοι καλύπτουν λιγότερο από 4 εκατ. τετραγωνικά χλμ
Ο ειδικός επιστήμονας της NASA, Nathan Kurtz, δήλωσε ότι το 2020 ήταν «μια πραγματικά ζεστή χρονιά στην Αρκτική». Ένα κύμα θερμού αέρα από τηνΣιβηρία την άνοιξη του 2020 ξεκίνησε φέτος νωρίτερα την εποχή τήξης του θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική. Με τις θερμοκρασίες της Αρκτικής να είναι 8 έως 10 βαθμούς Κελσίου θερμότερες από τον μέσο όρο, η έκταση του πάγου μειώνεται. Ο Kurtz είπε ότι όσο νωρίτερα ξεκινά η τήξη, τόσο περισσότερος όγκος πάγου χάνεται γενικά.
«Ηταν μια τρελή χρονιά, με τον πάγο σε επίπεδα χαμηλού ρεκόρ, καύσωνες στη Σιβηρία και τεράστιες πυρκαγιές δασών. Η χρονιά 2020 θα μείνει στην Ιστορία ως σημείο αναφοράς της φθίνουσας πορείας των πάγων της Αρκτικής. Οδηγούμαστε σε περίοδο πλήρους τήξης των πάγων του αρκτικού κύκλου το καλοκαίρι και φέτος ήταν ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο αυτό», δήλωσε.
Η φετινή τήξη των πάγων είναι ελάχιστα μικρότερη από το ρεκόρ του 2012, όταν οι πάγοι της Αρκτικής συρρικνώθηκαν στα 3,4 εκατ. τετραγωνικά χλμ., εξαιτίας της εμφάνισης κυκλώνα στα τέλη του φθινοπώρου. Ο πάγος της Αρκτικής φθάνει στα κατώτερα εποχικά επίπεδά του τον Σεπτέμβριο και συσσωρεύεται και πάλι όλο τον χειμώνα, μέχρι τον Μάρτιο. Τη δεκαετία του 1980, η παγοκρηπίδα της Αρκτικής ήταν κατά 2,7 εκατ. τετραγωνικά χλμ. μεγαλύτερη, σε σύγκριση με τα σημερινά θερινά της επίπεδα.
Η φετινή συρρίκνωση υπήρξε ιδιαίτερα ταχεία μεταξύ 31 Αυγούστου και 5 Σεπτεμβρίου, λόγω του σιβηρικού κύματος κάυσωνα. Ο ρυθμός απώλειας πάγου τις έξι εκείνες ημέρες ήταν ταχύτερος από κάθε άλλη εβδομάδα από τη δεκαετία του 1970. Οι θερμοκρασίες στη Σιβηρία, βόρεια του αρκτικού κύκλου, ήταν 8 με 10 βαθμούς Κελσίου υψηλότερες από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα. Επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι η υπερθέρμανση της Αρκτικής και η τήξη των πάγων θα προκαλέσουν ριζικές μεταβολές στο κλίμα του βόρειου ημισφαιρίου, απειλώντας ακόμη και με διακοπή της ροής του θερμού υποθαλάσσιου ρεύματος Γκολφ Στριμ, το οποίο εξασφαλίζει στη βόρεια Ευρώπη το σχετικά ήπιο, υγρό κλίμα της.
Ο διευθυντής του NSIDC MarkSerreze δήλωσε ότι αυτή η δεύτερη χαμηλότερη έκταση θαλάσσιου πάγου που καταγράφεται είναι μόνο ένα από τα πολλά σημάδια ενός θερμαινόμενου κλίματος στο βορρά. Σημείωσε επίσης ότι τα σημάδια υπερθέρμανσης του κλίματος περιλαμβάνουν τα κύματα θερμότητας της Σιβηρίας, τις δασικές πυρκαγιές, τις θερμότερες του μέσου όρου θερμοκρασίες πάνω από την Κεντρική Αρκτική και το λιώσιμο του μόνιμα παγωμένου υπέδαφους που κατέληξε σε ρωσική διαρροή καυσίμων νωρίτερα αυτό το έτος.
