Ξεχάστε τα αστραφτερά μεταλλικά ανθρωποειδή – τα ρομπότ του μέλλοντος μπορεί να έχουν περισσότερα κοινά με ένα μέσο αμφίβιο ή μια αμοιβάδα απ ‘ότι με το R2D2.
Μια ομάδα Αμερικανών επιστημόνων βρήκε έναν τρόπο να μην προγραμματίζει απλώς έναν ζωντανό οργανισμό, αλλά να κατασκευάσει ολοκαίνουργιες μορφές ζωής από το μηέδν χρησιμοποιώντας κύτταρα, δημιουργώντας αυτό που οι ερευνητές ονομάζουν “xenobot”.
Μικρά στο μέγεθος, αλλά με τεράστιες δυνατότητες, αυτά τα βιολογικά ρομπότι μεγέθους λίγων χιλιοστών θα μπορούσαν ενδεχομένως να προγραμματιστούν για να βοηθήσουν στις ιατρικές διαδικασίες, στον καθαρισμό των ωκεανών μέχρι να καθαρίζουν επικίνδυνα τοξικά απόβλητα από το περιβάλλον, μεταξύ άλλων.
Οι τεχνητοί βιολογικοί οργανισμοί ονομάστηκαν xenobots επειδή δημιουργήθηκαν από ζωντανά κύτταρα που ελήφθησαν από έμβρυα των αφρικανικών βατράχων Xenopus laevis. Σχεδιάστηκαν σε υπερυπολογιστή και στη συνέχεια συναρμολογήθηκαν σε τελείως νέες μορφές ζωής μήκους μερικών χιλιοστών. Μπορούν να κινηθούν μόνα τους προς ένα στόχο και να αυτοθεραπευθούν μετά από ένα κόψιμο.
Ένας ειδικός εξελικτικός αλγόριθμος τεχνητής νοημοσύνης βοήθησε να δημιουργηθούν και να δοκιμαστούν χιλιάδες υποψήφια προσχέδια για νέες μορφές ζωής, ώσπου να βρεθεί η καλύτερη δυνατή. Ένας υπερυπολογιστής -με την καθοδήγηση του αλγόριθμου- συναρμολόγησε ξανά και ξανά μερικές εκατοντάδες προσομοιωμένα κύτταρα, δημιουργώντας διάφορες δοκιμαστικές μορφές και σχήματα σώματος. Δημιουργήθηκαν έτσι μορφές ζωής που δεν υπάρχουν στη φύση και οι οποίες είναι σε θέση να κινούνται μόνες τους.
“Δεν είναι ούτε ένα παραδοσιακό ρομπότ ούτε ένα γνωστό είδος ζώου”, δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Joshua Bongard από το Τμήμα Επιστήμης των Υπολογιστών του Πανεπιστημίου του Βερμόντ στο σχετικό δελτίο τύπου. “Είναι μια νέα κατηγορία δημιουργήματος: ένας ζωντανός, προγραμματιζόμενος οργανισμός”.
Στην εισαγωγή για την έρευνα που δημοσιεύθηκε στη «Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών» (PNAS) τη Δευτέρα, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι τα παραδοσιακά δομικά στοιχεία που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε για ρομπότ και την τεχνολογία εν γένει – χάλυβα, πλαστικό, χημικά κ.λπ. – – όλα “αποικοδομούνται με την πάροδο του χρόνου και μπορούν να παράγουν επιβλαβείς οικολογικές και υγειονομικές παρενέργειες”.
«Μπορούμε να φανταστούμε διάφορες χρήσιμες εφαρμογές αυτών των έμβιων ρομπότ, τις οποίες άλλες μηχανές δεν μπορούν να κάνουν, όπως αποστολές σε περιβάλλοντα μολυσμένα με ραδιενέργεια, συλλογή μικροπλαστικών από τους ωκεανούς ή εργασία καθαρισμού του εσωτερικού των αρτηριών από την αθηρωματική πλάκα», δήλωσε ο Μάικλ Λέβιν, διευθυντής του Κέντρου Αναγεννητικής και Αναπτυξιακής Βιολογίας του Πανεπιστημίου Ταφτς.
Όπως μερικά ζώα στη φύση μπορούν να αναγεννήσουν τα κομμένα μέρη τους, έτσι και το xenobot μπορεί μόνο του να αποκαταστήσει την ακεραιότητα του. «Κόψαμε το βιολογικό ρομπότ σχεδόν στη μέση, όμως αυτό ξανακόλλησε τα δύο μέρη του και συνέχισε να προχωρά. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι τυπικές μηχανές», ανέφερε ο Μπόγκαρντ.
«Από κυτταρική και γενετική άποψη τα xenobots είναι βάτραχοι. Το DNA τους προέρχεται κατά 100% από βατράχους, παρόλα αυτά δεν είναι βάτραχοι. Οπότε αναρωτιέται κανείς, τι άλλο αυτά τα κύτταρα μπορούν να φτιάξουν», δήλωσε ο Λέβιν.
Σημειώνεται ότι η πρωτοποριακή έρευνα χρηματοδοτείται μέσω του προγράμματος «Μηχανές Δια Βίου Μάθησης» από την πανταχού παρούσα Υπηρεσία Προηγμένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων (DARPA) του Πενταγώνου των ΗΠΑ, η οποία προφανώς διαβλέπει και στρατιωτικές εφαρμογές.